Trochę nie rozumiem Egoyana. Mając świetną historię i niezłych aktorów stworzył film niewykorzystanej szansy. „Gdzie leży prawda?” to dzieło jednorazowego użytku. Tak naprawdę, jedyne, dzięki czemu ten obraz jest w stanie przyciągnąć uwagę, to jego klimat. Na tym polu reżyser się popisał. Niestety, sama historia – potencjalnie bardzo ciekawa – została zaniedbana, przytłoczona dbałością o formę. Do tego Lohman aktorsko bardzo odstaje od Firtha i Bacona i jej obecność na ekranie w pewnym momencie staje się nie do zniesienia. Szkoda, bo bardzo lubię historie o ciemnej stronie sławy, które pokazują ile dramatów kryje się za pudrem i uśmiechami gwiazd z pierwszych stron gazet, które muszą niejednokrotnie złożyć nawet nie tyle marzenia, co swoje prawdziwe „ja”, na ołtarzu chwały. Do tego rozwiązanie intrygi zabójstwa jest niesatysfakcjonujące. Nie mogę napisać, że jest to złe kino, ale tak bardzo szkoda mi zaprzepaszczonego materiału.
Moja ocena: 6/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz