Spielberg to stara pierdoła. Zdarza mu się jeszcze kręcić kino dobre („Monachium”, częściej jednak zalicza wpadki w stylu niesławnej „Wojny światów”. „Sztuczna inteligencja” nie jest może aż tak zła jak dzieło z Tomem Cruise’m, jednak trudno zaliczyć ją do filmów udanych. Owszem, wizualnie film miejscami zachwyca, muzyka Williamsa jest bardzo dobra (ale „tylko” tyle, nie rozumiem zachwytów niektórych, którzy obwołali ją ścieżką dekady), a Law jako Żigolak Joe wypadł idealnie. Nie do końca jednak przekonała mnie ta próba przerobienia bajki o Pinokiu. „Sztuczna inteligencja” nie jest filmem stricte dla dzieci, które szybko mogą pogubić się w wizji papy Stevena. Dla dorosłych opowieść ta jest chyba zbyt infantylna (chociaż sam reżyser robi wszystko, aby film udawał, że jest inaczej). Do pewnego momentu film ma dla mnie charakter przypowieści, gdyby skończył się na Manhattanie, przeżyłbym jakoś to wszystko. Ale angażowanie kosmitów to już ponad moje siły.
Do „Sztucznej inteligencji” miałem na przestrzeni badaj 6 lat chyba 4 podejścia, nigdy wcześniej nie udało mi się przeżyć więcej niż godziny tej super nudnej opowieści. Tym razem byłem silny i przekonałem się, że Spielberg nie potrafi już kręcić fascynujących filmów, co w przeszłości niezbyt często, ale jednak mu się zdarzało. Szkoda zmarnowanego potencjału opowieści.
Moja ocena: 5/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz