Nigdy za bardzo nie wierzyłem, że Dominic Cooper poza wyglądam ma cokolwiek do zaprezentowania. „Sobowtór diabła” powstał chyba po to, aby mnie z błędu wyprowadzić.
Po tym, co działo się na świecie ostatnimi czasu możemy spodziewać się coraz większej ilości filmów, których tematyka będą zarówno sami dyktatorzy, jak i ich otoczenie. Tamahori wziął sobie na warsztat barwne życie syna Husseina. Jego dzieło wygląda zrobione jest jednak w ten sposób, aby broń boże nie zniuansować chociażby odrobinę bohaterów. Ci kreśleni są grubą kreską, stając się nieznośnie jednoznaczni (jakieś tam próby są czynione, aby temu zaradzić, ale porzucano je niemal natychmiast). Niestety, bo Cooper w podwójnej roli syna dyktatora i jego sobowtóra spisuje się naprawdę dobrze.
W pewnym momencie reżyser nie mógł także oprzeć się pokusie i film niebezpiecznie zbacza w stronę taniej akcji. Szkoda. W sumie ciekawy pomysł na film i dobra gra aktorska Coopera to trochę za mało, abym się nie nudził.
Moja ocena: 5/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz