W końcu udało mi się zobaczyć coś Skandynawskiego i musze przyznać, że to całkiem udany powrót do tego kina. „Półtoraroczny Patryk” to film niesamowicie ciepły, pełen nienachlanego, delikatnego humoru. Bohaterowie (poza Svenem, który mnie denerwował) bardzo szybko włamują się do serca widza i cały czas kibicuje się im, aby wszystkie problemy, z którymi musza się zmierzyć rozwiązały się w sposób dla nich jak najkorzystniejszy. Miejscami film ma wręcz baśniowy klimat, chociaż bohaterom przychodzi zmierzyć się z bardzo ludzkimi problemami. Zakończenie filmu ma w sobie, jak na mój gust, trochę za dużo cukru, ale i tak jestem pewien, że Amerykanie zrobiliby z tematu tendencyjną, pozbawioną uroku opowiastkę. Szewdzi natomiast bardzo zgrabnie do tematu się zabrali i zrobili zwyczajnie porządne, angażujące uczuciowo i zabawne kino.
Moja ocena: 7/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz