Prawdę mówiąc, nie miałem najmniejszej ochoty oglądać tego filmu. Jak się jednak okazało, nie taki diabeł straszny.
Miejscami „Bunkier” to naprawdę przyzwoity film psychologiczny. Są to co prawda tylko przebłyski, pojedyncze sceny, trudno jednak nie dostrzec sporego potencjału. Gdyby tak doszlifować scenariusz, a przede wszystkim zatrudnić lepszego reżysera powstałby zapewne jeden z lepszych filmów o nastolatkach. Hamm, niestety, poszedł po najmniejszej linii oporu i stworzył kino, które da się oglądać bez większych zgrzytów, wielki niedosyt jednak zostaje.
Oglądając „Bunkier” zachodziłem w głowę, ile szczęścia miała Keira, ze jednak wybiła się z tego typu produkcji i stała się gwiazdą światowego formatu. Większość jej koleżanek grzęźnie w takich (a nawet słabszych) produkcjach na zawsze.
Moja ocena: 5/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz