Srebrne orły (1943)

 [KSIĄŻKA]

*Srebrne orły* ~ Teodor Parnicki~

Tytuł oryginału: -

Stron: 437 przekład: -

Wydawnictwo: Pax

Jest i obrazek, żeby dzieci się nie nudziły.

Aby ten blog trochę rozruszać, będę tu także publikował króciutkie notki na temat tego, co udało mi się przeczytać. To chyba ostateczny znak tego, że mój filmwebowy blog (jak i działalność na tymże portalu) tracą datę ważności.

Na pierwszy ogień „Srebrne orły”, rzecz, którą czytałem jeszcze w styczniu, dlatego też nie będę się zbytnio nad nią rozwodził.  

„Srebrne orły” to książka w stylu „Umberto Eco spotyka Henryka Sienkiewicza i razem piszą powieść”. Opowieść o losach Ottona III i jego daremnej próbie odbudowy Imperium Romanum ma w sobie nieco z historycznego kryminału w stylu „Imienia róży”, chociaż klimatem w sumie bliżej Orłom do „Baudolino”. Jest tu i miejsce na intrygę (chociaż to bardziej „intrygunia”), tajemniczą i potężną kobietę, trochę rozmyślań nad ścieraniem się kultur i polityk Wschodu i Zachodu,a także przyzwoitą dawkę akcji. Jeżeli ktoś lubi tego typu powieści, to „Srebrne orły” nie rozczarowują stylem, bohaterowie potrafią zdobyć sympatię czytelnika, a akcja miejscami jest naprawdę wciągająca. Mimo że książka do chudzin nie należy, to uporać się z nią idzie bardzo szybko.      

Moja ocena: 7/10